Malegaon

|| टाळावया आपत्ती, जोपासा वनसंपत्ती ||

" वृक्षवल्ली आम्हा सोयरी वनचरे " असे संत तुकाराम यांनी लिहून ठेवले आहे . पण दिवसेंदिवस हे सगेसोयरे, ही अनमोल वृक्षसंपदा कमी कमी होत चालली आहे. आपल्या मालेगांव शहर आणि तालुक्याचा विचार केल्यास दर उन्हाळ्यात येथील ४० ते ४५ अंशापर्यंत पोहोचणारा पारा आपले जगणे असह्य करून टाकतो. यास जबाबदार कोण ? शासन की समाज म्हणून स्वतः आपण ? प्रत्येक गोष्टीची जबाबदारी शासनावर ढकलून कसे चालेल ? नागरिक म्हणून आपलीही काही सामाजिक बांधिलकी आहे की नाही ?

आपण आपल्या मुलांसाठी, भावी पिढीसाठी बँकेत पैसा साठवतो, घरदार बनवतो, त्यांना शिक्षण देतो, व्यवसाय जोपासतो ना; मग त्यांचे जीवनमान सुसह्य आणि बहारदार होण्यासाठी त्यांना निसर्गशिक्षण द्यायला हवे, वृक्षारोपण-जतन-संवर्धनाचा वारसा द्यायला हवा ना ! चला तर मग ओसाड उजाड होत चाललेल्या मालेगांव शहरांत वृक्षारोपण करूया !!!

आता फक्त एकच ध्यास...व्हावे मालेगांव हिरवे ; हीच आस !

त्यासाठी आपण या ध्यासपर्वात सामील होवू शकता. दात्याने दिलेल्या दानातून एक देशी पर्यावरणपूरक, पर्यावरणस्नेही झाड व झाडाभोवती संरक्षक पिंजरा लावू या ! या पिंजऱ्यावर दात्याच्या इच्छेनुसार (कुणाच्या स्मरणार्थ / वाढदिवसानिमित्त / दुकानाचे नांव / संस्था / सुविचार) नांव दिले जाईल. सदर रोपट्याच्या देखभालीची जबाबदारी आमची.